รีวิว DORAEMON STORY OF SEASONS: Friends of the Great Kingdom

หันหลังให้ทุนสามานย์ มุ่งสู่การเรียนรู้วิถีพอมีพอใช้ ใน Doraemon Friends of the Great Kingdom (ต่อไปนี้จะขอเรียกว่า โดราเอมอนปลูกผักภาค 2)

ขอขอบคุณโค้ดเกมเพื่อการรีวิว จากบริษัท Bandai Namco Entertainment Asia มา ณ โอกาสนี้ครับ

เนื้อเรื่อง

ถ้าใครที่เคยเล่นภาค Story of Seasons มาก่อน หรือไม่ต้องเคยเล่น แค่ได้เคยดูโดราเอมอนภาคมูฟวี่มาบ้าง น่าจะจับทางพล็อตได้ตั้งแต่กดเริ่มเกม เมื่อเพื่อน 4 คน พร้อมหุ่นยนต์แมวสีฟ้าเกิดอยากหนีออกจากบ้าน แต่แล้วระหว่างการเดินทางนั้น มีเหตุขัดข้องบางอย่างทำให้ยานพวกเขามาร่อนลงบนดาว Callisto เอ้ย ดินแดนบ้านไร่แห่งหนึ่ง

ทั้งหมดได้พบเด็กชายชื่อไลต์ คุณเดาเรื่องราวต่อจากนี้ได้เลยว่าเจ้าเด็กนี่จะนำพวกโนบีตะเข้าไปพัวพันกับเรื่องยุ่งยาก เพราะน้องแกก็ดันมีเชื้อเจ้าของดินแดนแห่งนี้ด้วย และหนทางเดียวที่จะทำให้โนบีตะกับผองเพื่อนกลับบ้านได้ก็อยู่ที่ว่าโนบีตะจะซาบซึ้งกับวิถีวัยรุ่นบ้านไร่ จนพิสูจน์ฝีมือให้ราชินีของดินแดนนี้ยอมรับได้หรือเปล่า

ในส่วนของเนื้อเรื่องที่พวกโนบีตะต้องไปมีปฏิสัมพันธ์กับชาวเมืองแปลกหน้า ถ้าพูดแบบไม่เกรงใจหน่อยก็คือ เนื้อเรื่องตัวละครพวกนี้ออกแนวลอกงานภาคแรกมาพอสมควรครับ ยกตัวอย่าง คู่ของหมอชายหญิงในโรงพยาบาลประจำเมือง ก็ยังเป็นเรื่องปมรักชู้สาวเหมือนเดิม หรือ บ้านช่างตีเหล็กก็ยังนำเสนอปมขัดแย้งพ่อลูกคล้ายภาคแรก

สิ่งที่พอจะเอามาเป็นตัวชูโรงได้คืองานออกแบบรูปร่างหน้าตา เพราะดินแดนที่พวกโนบีตะมาเยือนครั้งนี้ไม่ได้มีแค่ NPC ที่หน้าตาเป็นมนุษย์อย่างเดียวเหมือนภาคแรก เราจะเห็นความหลากหลายของงานออกแบบตัวละครในภาคนี้มากกว่า ซึ่งมันช่วยเพิ่มสีสันให้กับเกม โดยเฉพาะครอบครัวเพนกวินที่เป็นชาวประมงก็มีลูกชายเป็นเพนกวินน้อยซึ่งน้องน่ารักมากกก

ด้านบนนั้นคือส่วนของตัวละครใหม่ ส่วนด้านฝั่งที่เราคุ้นเคยนั้น ผมคิดว่าโดราเอมอนปลูกผักภาค 2 เขียนบทบาทของตัวละครกลุ่มหลัก คือ โดราเอมอน ไจแอนท์ ซูเนโอะ ชิสุกะ ออกมาได้ดีกว่าภาคแรกเยอะพอสมควร เพราะในภาคแรกเหมือนเพื่อนแต่ละคนจะแยกย้ายกันอยู่ แยกย้ายกันทำงาน ไม่ค่อยได้มามีปฏิสัมพันธ์กันเท่าไร แต่ในภาคนี้ทุกคนได้อาศัยบ้านเดียวกัน และเกมยังใส่ฟังก์ชันให้เราเลือกคุยกับคนในกลุ่มแล้วขอให้เขามาช่วยงานเราได้ด้วย

ถามว่าระบบนี้มันช่วยขยายมิติของเรื่องราวยังไง พูดให้เห็นภาพก็คือพอเราเลือกเพื่อนมาช่วยแล้ว เพื่อนโนบีตะก็จะมีบทสนทนาเฉพาะตัวในแทบทุกกิจกรรมที่ทำ เช่น ถ้าเราเลือกไจแอนท์มาช่วยงาน แล้วเราเลือกที่จะไปตกปลา ไจแอนท์ก็จะมีคำพูดประมาณว่าเขาตกปลาไม่ถนัด ถ้าเลือกชิสุกะแล้วเราเดินเข้าไปในถ้ำที่ตั้งของบ้านช่างตีเหล็ก เธอก็จะชมว่าถ้ำนี้สวยดี

บทสนทนาอะไรพวกนี้ฟังดูอาจเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ทีมเขียนบทคงต้องทำงานหนักพอตัว เพราะบทสนทนาของแต่ละคนจะไม่เหมือนกันเลย แล้วมันช่วยทำให้เราเห็นแง่มุมความเป็นตัวละครหลักแต่ละตัวดีขึ้นกว่าภาคที่แล้วมาก นอกจากนี้ไลต์ก็เป็นอีกตัวละครที่เราสามารถเลือกมาช่วยงานได้ด้วย

เกมเพลย์

ในด้านของเกมเพลย์ ภาคนี้โนบีตะยังเป็นตัวเอกที่เราจะได้บังคับเขาไปฟื้นฟูฟาร์มอันรกร้าง มันก็คงเป็นเรื่องยากที่จะไปคาดหวังว่ามันจะเป็นอะไรได้มากกว่าเกมโดราเอมอนปลูกผักทำไร่ ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิดนะครับ เพราะพื้นฐานของเกมนี้มันก็ทำให้ผู้เล่นเพลิดเพลินได้ทุกเพศทุกวัยจริง ๆ แค่มันสามารถดูดเวลาเราให้ทำฟาร์มต่อเนื่องเกิน 2-3 ชั่วโมง ผมว่ามันก็สอบผ่านแล้ว ซึ่งโดราเอมอนปลูกผักภาค 2 ก็ยังมีสเน่ห์แบบนั้นอยู่

สำหรับคนที่ไม่คุ้นเคยระบบเกมแบบ Harvest Moon เกมภาคนี้ก็จะมีสอนขั้นตอนการทำกิจกรรมต่าง ๆ ค่อนข้างละเอียดมาก ๆ ไม่ว่าจะการพรวนดิน หวานเมล็ด รดน้ำ ตกปลา ขุดเหมือง ไปจนถึงการใช้อุปกรณ์วิเศษ เมื่อผู้เล่นคุ้นเคยกับพื้นฐานเกมแล้ว มันก็จะปล่อยให้คุณได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการบริหารเวลา และค่าพลังกายของโนบีตะ

สิ่งที่เพิ่มเข้ามาเป็นสีสันให้ภาคนี้มันดูแพงขึ้น ก็คือเราสามารถปลูกต้นไม้ประดับขนาดใหญ่ อย่างพวก ต้นซากุระ ต้นเชอร์รี ซึ่งเราไม่ต้องไปดูแลอะไรมันเลย แค่ปล่อยให้มันโตเองตามธรรมชาติ ถ้าคุณมาสายตกแต่งสวนผมว่าโดนเต็ม ๆ กับอีกหนึ่งเรื่องคือเกมเอาน้องอัลปากาใส่เข้ามาให้เราเลี้ยงด้วย ก็นับว่าเป็นจุดที่เพิ่มเข้ามาได้ตรงใจ ให้คะแนน

อีกส่วนที่ต้องชมคือระบบบัดดี้ หรือ ระบบเล่นสองคนซึ่งถือว่าตอบโจทย์มาก การให้โนบีตะเลือกเพื่อนมาช่วยงานต่าง ๆ ทำให้กิจกรรมในแต่ละวันเราทำอะไรได้มากขึ้น เช่น ตกปลาได้มากขึ้น ขุดเหมือนลงได้ชั้นลึกขึ้น

ถ้าคุณเคยลองโดราเอมอนปลูกผักภาคแรกมาก่อน แล้วเกิดความคับข้องใจในแง่เกมเพลย์หรืออะไรก็ตาม โดยเฉพาะเรื่องที่บทบาทของของวิเศษดูไม่ค่อยส่งผลกระทบมาก แล้วกว่าจะได้ใช้ก็ต้องรอเวลาสักพัก ในภาค 2 นี้คุณจะรู้สึกดีกับมันมากขึ้น ไม่ใช่เพราะว่ามันมีของใหม่ (ส่วนใหญ่ของวิเศษก็ยังเป็นของเดิม ๆ ) แต่มันมีการแบ่งจังหวะการเอาของวิเศษให้เราใช้ดีขึ้น ช่วยให้ชีวิตช่วงต้นเกมเราง่ายกว่าภาคแรกมาก เช่น พอเข้าเดือนที่ 2 เราก็สามารถใช้ประตูไปที่ไหนก็ได้ กลายเป็นระบบ Fast Travel ที่ดีมาก ๆ

ถึงแบบนั้น ผมก็มีข้อขัดใจในเรื่องของวิเศษอยู่ตรงที่หลายอย่างมันมีฟังก์ชันทับซ้อนกับสิ่งอื่น ๆ เช่น เรามีหมวกรถไฟที่เพิ่มความเร็ว แต่เราก็มีม้าให้เลี้ยงด้วย ทั้งสองอย่างช่วยอำนวยความสะดวกในแง่การเดินทางเร็วเหมือนกัน เลยไม่รู้จะใส่มาให้เยอะทำไม หรือของบางอย่างที่ฟังก์ชันดูไม่ค่อยมีประโยชน์ตั้งแต่ภาคแรกแต่ก็ยังต้องใส่เข้ามา อย่างไม้ตามหาคน ซึ่งเอาเข้าจริงเราอาศัยการดูแผนที่กับประตูไปที่ไหนก็ได้ เรื่องก็จบแล้ว

อีกสิ่งที่ผมค่อนข้างรำคาญในตอนเล่นคือ การไปเจออีเวนต์ตามสถานที่ต่าง ๆ ซึ่งหลายอีเวนต์มันจะพาเราเดินทางไปสถานที่ที่เราไม่ได้อยากไปตอนนั้น เช่น เราจะไปเหมือง แต่พอมีอีเวนต์ขึ้น เราต้องไปอยู่โรงพยาบาล พอจบฉากคัตซีนมันก็ปล่อยให้เราอยู่โรงพยาบาล ทำให้เสียเวลาเดินย้อนกลับไปที่เดิม

ก่อนจบในส่วนเกมเพลย์ ข่าวดีสำหรับสายอายุน้อยร้อยล้านก็คือ โดราเอมอนปลูกผัก 2 ไม่ได้ไปเปลี่ยนวิธีการหาเงินแบบทุนสีเทาเข้ากระเป๋าเลย คุณสามารถมีเงินถุงเงินถังได้ตั้งแต่เดือนแรกของเกมในหลากหลายวิธีการด้วยกัน ตั้งแต่การใช้วิธีเซฟ-โหลดเกมเพื่อลงเหมืองชั้นลึกลงไป ให้ได้ของและปลาดี ๆ มาขาย ไปจนถึงสูตรการเอาวัตถุดิบมาทำอาหารบางอย่าง แล้วเอาไปขายในราคาค้ากำไรเกินควร

งานออกแบบ

ผมคิดว่าโดราเอมอนปลูกผักภาค 2 เป็นเกมที่ให้เราสัมผัสความชีวิตดีวิถีบ้านไร่ไปพร้อมกับโนบีตะและผองเพื่อนเลยครับ เพราะเกมใช้วิธีออกแบบฉากเป็นสีน้ำสบายตา คลอด้วยเพลงเบา ๆ รวมไปถึงการเล่นมุมกล้องในบางสถานที่ที่ทำให้เราเห็นทุ่งหญ้าเขียวขจีตัดเส้นขอบฟ้า

ถ้าให้พูดตรง ๆ คือเกมมันสวยครับ มันไม่ได้สวยแค่การใช้สีน้ำ แต่งานออกแบบสถานที่ไม่ว่าจะเป็นลาน ร้านรวง พื้นที่ต่าง ๆ ในป่า มันดีและมีเอกลักษณ์ของตัวเองหมด แล้วพอเราเจอฉากสวย ๆ กล่อมสายตาตลอดการเล่นมันก็ชุบชูใจไปโดยปริยาย

การแปลภาษาไทย

คุณภาพงานแปลอยู่ขั้นยอดเยี่ยม มีการใช้ศัพท์ที่เหมาะสมกับความเป็นโดราเอมอน และศัพท์ร่วมสมัยอย่างการเรียก สัตว์ ว่า น้อง ทุกประโยคฟังดูลื่นไหลเข้าภาษาพูดคนไทยจริง ๆ 

สรุป

DORAEMON STORY OF SEASONS: Friends of the Great Kingdom หรือ โดราเอมอนปลูกผักภาค 2 เป็นเกมซิมูเลชันที่เป็นมิตรกับผู้เล่นทุกเพศทุกวัย แต่อย่าหลงกับหน้าเกมใส ๆ เพราะถ้าคุณติดแล้ว มันก็คือเครื่องไทม์แมชชีนดี ๆ นี่เอง

คนที่เล่นภาคแรกมาก่อนจะรู้สึกว่าภาคนี้มีการพัฒนาปรับปรุงหลายอย่าง ทั้งการเพิ่มระบบบัดดี้มาเป็นตัวช่วย การแบ่งจังหวะให้ของวิเศษที่ดีขึ้น ของใหม่ที่ใส่เข้ามาอาจมีไม่มาก แต่ในความไม่มากของมันก็แก้ปัญหาเดิมได้ตรงจุด ถึงมันจะเป็น Harvest Moon ธีมโดราเอมอน แต่คุณจะได้กลิ่นความเป็นโดราเอมอนมากกว่าภาคแรกของมันแน่นอน

จุดเด่น

• มีการพัฒนาจากจุดด้อยในภาคแรก เช่น เรื่องการให้ของวิเศษ
• เปิดแง่มุมนิสัยกลุ่มตัวละครหลักดีกว่าเดิม ไม่แยกกันอยู่เหมือนภาคแรก
• งานออกแบบฉาก การใช้สีน้ำ ดนตรีเบา ๆ ชวนดำดิ่งสู่วิถีพอมีพอกิน ไม่ดิ้นอยากมีอยากได้ไปกับทุนสามานย์

จุดอ่อน

• เนื้อเรื่องคนในเมืองที่ปมของหลายคนแทบจะลอกภาคแรกมาเลย
• ของวิเศษฟังก์ชันทับซ้อน หรือ ไม่ได้มีประโยชน์ขนาดต้องใส่เข้ามา