รีวิว FANTASIAN Neo Dimension
* ขอขอบคุณ Bandai Namco Entertainment Asia และ SQUARE ENIX สำหรับโค้ดรีวิวมา ณ โอกาสนี้ครับ
** รีวิวนี้เล่นบน Nintendo switch
ผมเคยเล่นเกม FANTASIAN สมัยที่เกมออกมาให้เล่นกันบนไอโฟน/ไอแพด ซึ่งตอนนั้นผมยังเล่นไม่ทันจบดี ก็เกิดเหตุตะกุกตะกักทางการเงิน 555 ซึ่งผมต้องบอกลาการเป็นสมาชิก Apple Arcade ไปซะก่อนที่จะได้เล่นเกมต่อ แต่ในท้ายที่สุด ตัวเกมก็หวนกลับมาให้เล่นได้อีกครั้งบนระบบเครื่องเกมที่หลากหลายมากขึ้น งวดนี้มีลงทั้งคอนโซลและพีซี ผมจึงมีโอกาสได้สานต่อการเดินทางของนายลีโอ พระเอกในเกมนี้กันอีกคำรบ
สำหรับ FANTASIAN กลับมาคราวนี้มีชื่อเติมห้อยท้ายด้วยว่า FANTASIAN Neo Dimension เป็นผลงานการสร้างสรรค์ของ ฮิโรโนบุ ซาคากุจิ (บิดาแห่ง FINAL FANTASY) และนักประพันธ์เพลงชื่อก้อง โนบุโอะ อุเอมัตสึ โดยทั้งคู่จับมือกันสร้างเกม RPG ที่ไม่เหมือนใคร เพราะใช้ฉากโมเดลจำลองแบบไดโอรามามาใช้เป็นฉากในโลกเกมจริง ๆ ให้ผู้เล่นได้เดินทางไปในโลกโมเดลจำลอง ส่วนสิ่งที่เพิ่มเข้ามาในเวอร์ชันล่าสุดนี้ก็ได้แก่ การพัฒนาฟีเจอร์ใหม่ที่ประกอบไปด้วยเสียงพากย์อังกฤษและญี่ปุ่น รวมถึงตัวเลือกระดับความยากเพิ่มเติม เป็นต้น
แต่ก่อนที่เราจะไปเจาะลึกกันมากกว่านี้ ขอเล่าถึงพล็อตเกมคร่าว ๆ กันก่อน
เนื้อเรื่อง
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว…ได้เกิดโรคระบาดจักรกล “เมกทีเรีย” (Mechteria) อันร้ายแรงที่ช่วงชิงชีวิตและอารมณ์ความรู้สึกของมนุษย์ และได้กลืนกินโลกไปอย่างช้า ๆ ตัวเอกลีโอลืมตาตื่นขึ้นมาโดยมีเพียงความทรงจำเดียวภายในดินแดนอันแปลกประหลาดที่เต็มไปด้วยเครื่องจักรนานัปการ
โลกมนุษย์ถูกคุกคามด้วยเมกทีเรีย…ซึ่งเป็นโลกเครื่องจักรที่เต็มไปด้วยปริศนา…และมิติที่ไม่เคยมีใครพบเห็นซึ่งอยู่เหนือทั้งสองมิตินี้ขึ้นไป ด้วยอุปกรณ์เคลื่อนย้ายที่ถูกทิ้งเอาไว้ บัดนี้ลีโอจะต้องออกเดินทางข้ามมิติเพื่อฟื้นฟูความทรงจำของตนกลับมาและช่วยโลกนี้จากโรคระบาดจักรกล
ตัวละคร
ลีโอ (Leo)
ชายหนุ่มผู้ออกค้นหาอดีตและเป้าหมายของตนเอง หลังจากที่ลืมตาตื่นในโลกอันแปลกประหลาดที่ถูกจักรกลเข้ายึดครอง เขาก็พบว่าความทรงจำของตนนั้นหายสาบสูญไป มีเพียงภาพอันเลือนรางของหญิงสาวในดินแดนอันห่างไกลที่คอยชี้นำทาง และด้วยอุปกรณ์ไฮเทกอันลึกลับ เขาจึงได้เดินทางไปหาเธอและออกผจญภัยเพื่อตามหาความทรงจำของตนเองและมองหาเส้นทางของอนาคตให้กับตนเอง ในระหว่างทางนั้นเขาจะได้พบกับมิตรสหายใหม่, โลกใหม่และศัตรูมากมาย
คินา (Kina)
สาวน้อยจากเมืองชายแดนแห่งเอ็น (En) เธอเป็นเด็กกำพร้าจากเมืองอันห่างไกลที่มีนิสัยร่าเริงและเพี้ยนนิดหน่อย พร้อมด้วยความสามารถในเชิงเวทขั้นสูง หลังจากที่ได้พบกับลีโออีกครั้ง เธอก็ได้ออกเดินทางร่วมกับเขาเพื่อค้นหาตัวตนของเธอเอง
เชอริล (Cheryl)
ผู้สืบทอดบัลลังก์แห่งอาณาจักรไวบรา (Vibra) เธอคือเจ้าหญิงผู้งามสง่าและจิตใจมุ่งมั่นที่ตัดสินใจร่วมทางไปกับลีโอหลังจากที่ได้รู้ว่าเขาลืมเลือนเหตุการณ์ระหว่างกันไปหมดสิ้น เธอเป็นคนที่แน่วแน่และมีความสามารถ และต่อสู้โดยการเรียกวิญญาณอัศวินออกมาช่วยเหลือพร้อมร่ายเวทจากแหวนที่ใส่
เกมเพลย์
FANTASIAN Neo Dimension ให้ความรู้สึกในการเล่นเหมือนเกมภาษายุค 90 เปี๊ยบเลยครับ ถ้าจะพูดให้ถูก ผมว่ามันเหมือนเกมภาคหนึ่งในตระกูลไฟนอล แฟนตาซีนั่นแหละ (ทั้งเรื่องระบบเกม งานภาพ และเพลงประกอบ) โดยระบบการต่อสู้จะเป็นเทิร์นเบสอันคุ้นเคย แต่จะมีการเพิ่มลูกเล่นในการ “เล็ง” เป้าหมายศัตรู ที่สามารถเพิ่มความได้เปรียบได้หลากหลายแตกต่างกันไปตามแต่ตัวละครฝั่งเรา (ยกตัวอย่างเช่น การดัดแนวเล็งให้เกิดการยิงเวทย์วิถีโค้ง เพื่อให้โดนศัตรูพร้อมกันหลาย ๆ ตัว เป็นต้น)
ซึ่งฟีเจอร์ดังกล่าว สร้างความสนุกได้มากกว่าที่คิด! มันทำให้การต่อสู้ไม่น่าเบื่อแบบเกมเทิร์นเบสแบบเดิม ๆ ครับ และหากคุณใช้จนชำนาญ บวกการผสานเทคนิคพิเศษของแต่ละตัวละคร คุณก็อาจเคลียร์ฝูงศัตรูได้แบบไม่เสียดาเมจเลยแม้แต่ฮิตเดียวก็ได้นะ! นอกจากนั้น สิ่งที่ผมประทับใจอีกอย่างหนึ่งก็คือ บอสในเกมนี้ท้าทายไม่ต่างอะไรกับบอสในเกมไฟนอล แฟนตาซี เพราะพลังชีวิตแต่ละตัวโหด ๆ ทั้งนั้น แถมต้องอาศัยการวางแผนให้ดีเวลาจะโจมตี เพราะบางตัวมีเงื่อนไขบางอย่างที่เราต้องเข้าใจก่อน (โดยเฉพาะพวกจุดอ่อนต่าง ๆ) ถึงจะสามารถปราบมันได้ง่ายยิ่งขึ้น
เกมยังมีระบบที่เรียกว่า Dimengeon โดยคุณสามารถรวบรวมการเผชิญหน้าแบบสุ่มในฉากไว้ก่อนได้ เพื่อต่อสู้ทั้งหมดในคราวเดียวในเวลาที่คุณต้องการ ซึ่งช่วยให้เราเดินสำรวจฉากได้แบบไม่หยุดชะงัก และสามารถเปลี่ยนไปต่อสู้เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสมได้ด้วย…สุดยอดจริง ๆ ระบบนี้
งานศิลป์และองค์ประกอบฉาก
มาถึงจุดเด่นที่สุดของเกมนี้ตามความเห็นของผม นั่นก็คือ การออกแบบฉากอันสวยงามด้วยวิธีการสร้างโมเดลจำลองขึ้นมาจริง ๆ ก่อนสแกนเป็นภาพลงมาใช้เป็นโลกเกม ซึ่งผมว่านะ…เอาแค่ได้เล่น ได้เดินทางไปตามสถานที่อันงดงามต่าง ๆ เหล่านี้ในเกม ก็ถือว่าคุ้มค่าเงินแล้ว นี่พูดจริงนะครับไม่ได้ประชด! เพราะเขาทำออกมาได้สวยจริง ๆ แถมเต็มไปด้วยไอเดียแปลก ๆ น่าสนใจมากมายเลยทีเดียว
อย่างไรก็ตาม การออกแบบฉากในลักษณะนี้มีจุดอ่อนสำคัญ ที่ผมเชื่อว่าแม้แต่คุณฮิโรโนบุ ซาคากุจิ เองก็คงนึกไม่ถึงเมื่อตอนออกแบบเกมใหม่ ๆ นั่นคือ มุมกล้องและการบังคับทิศทางในฉากแบบไดโอรามา เพราะในบางเหลี่ยมมุม การบังคับตัวละครจะยากกว่าที่คิด และควบคุมทิศทางได้ลำบากและผิดหลักความเป็นจริงอยู่พอสมควร ผมเข้าใจว่า เขากำหนดเส้นทางที่เดินได้ของตัวละครเอาไว้แล้วในฉากนั้น ๆ ซึ่งใช้วิธีออกแบบตามโครงของโมเดล แต่ทีนี้ ในบางมุม ภาพที่ออกมามันจะไม่เคลียร์, บังคับลำบาก ส่งผลให้บางครั้งเรากดวิ่งค้างไปทางขวา แต่ตัวละครจำต้องวิ่งโค้งไปทางซ้ายตามโครงของขอบโมเดล ซึ่งมันทำให้งงงวยอยู่บ้างเหมือนกันเวลาเล่น
สรุป
ถ้าไม่นับความยากมหาหิน (555) ผมจะถือว่าเกมนี้เป็นเกมที่เล่นเพลินตาเพลินใจที่สุดสำหรับเครื่องสวิชต์ของผมในปีนี้ แต่ถึงเกมมันจะยาก มันก็มาพร้อมเนื้อเรื่องดราม่าสุดเข้มข้น (โดยเฉพาะครึ่งหลังของเกม) ให้เราได้ติดตามแบบอยากรู้ตอนต่อไป บวกกับความงามของฉาก ที่ผมต้องหยุดดูฉากทุกครั้งที่เข้าสู่พื้นที่แห่งใหม่…มีไม่เยอะนะครับ เกมแบบนี้ เกมแบบที่ทำให้เราสนใจจะชื่นชมทิวทัศน์ในโลกเกมอย่างจริงจัง ซึ่งหลาย ๆ ปัจจัยรวมกัน ผมก็ถือว่าเกมนี้เป็นเกมชั้นดีเกมหนึ่ง ที่แฟน ๆ เกม RPG (โดยเฉพาะไฟนอล แฟนตาซี) ไม่ควรพลาดครับ ไปลองหามาเล่นกันดูนะ
